Home / Actueel / Uncategorized / Koplopers: Marcia de Graaff

Koplopers: Marcia de Graaff

Marcia de Graaff (35) wil het allemaal anders doen. Je zou haar een eco hippie kunnen noemen, wars van materialisme en met als hoogste ideaal: leven in harmonie met de natuur. Ze woont in een kleine caravan op het terrein van een boerderij nabij Workum. Met haar eenvrouwsbedrijf IERDE Ideeën en Produksjes probeert ze, ook professioneel, een bijdrage te leveren aan een betere wereld.

Marcia:

“Ik probeer mensen bij de natuur en het landschap te betrekken door speciale evenementen en projecten te organiseren. Veel mensen zijn de relatie met hun omgeving kwijt en hebben een aanleiding of steuntje nodig, om die verbinding te herstellen. Met mijn projecten laat ik zien hoe mooi de natuur is, hoe kwetsbaar en wat je er zelf voor zou kunnen betekenen. Culturele diversiteit en biodiversiteit hebben met elkaar te maken: verscheidenheid is voor mij rijkdom. Daarom hecht ik er ook aan Fries te spreken, terwijl dat niet mijn moedertaal is.

Momenteel ben ik creatief projectleider van Cultureel Paspoort Koningsdiep/de Boarn, in opdracht van de Friese Milieufederatie. Kinderen van de basisschoolklassen groep zeven en acht krijgen een paspoort, met bestemmingen in het landschap rondom de rivier Koningsdiep en de Boarn. Als ze die plaatsen bezoeken, wordt er gestempeld en leren ze de cultuurhistorie van het landschap daar kennen. Erg leuk om te doen en ik steek er zelf ook wat van op: bijvoorbeeld hoe sterk grondsoort de cultuur van een plek beïnvloedt. Daar was ik me nooit zo van bewust.

Medicijn

Ik heb altijd een sterk gevoel van rechtvaardigheid gehad en een grote liefde voor de natuur. Ook het verlangen naar puurheid en ‘oer’ speelde altijd een rol in mijn leven. Deze gevoelens werden nog sterker na een ziekteperiode. Ik was ziek, maar doordat ik  de verkeerde medicijnen toegediend kreeg, werd ik uiteindelijk veel zieker. Dit heeft een enorme impact gehad op mijn lijf én mijn denken.

Ik werd boos op de farmaceutische industrie. Ze doen ook dingen goed, maar door hun commerciële drive veroorzaken ze daarnaast veel ellende. Overal zijn tegenwoordig pilletjes voor en soms lijkt het alsof je niet ziek mag zijn. Terwijl dat bij het leven hoort. Ik wilde echter niet in boosheid blijven hangen en besloot te laten zien, dat het ook anders kan. Ik geloof bijvoorbeeld in voeding als medicijn en eet zo veel mogelijk gezonde, biologische producten.

Maar hoe wordt voeding verbouwd? Om een gedegen antwoord te krijgen op die vraag en om zelf meer verbinding te maken met het landschap, ben ik me in de landbouw gaan verdiepen. Ik werk op een biologisch bedrijf en doe de biologische landbouw opleiding Warmonderhof in deeltijd.

Milieudiscussie

Ik vind dat de milieudiscussie in Friesland te veel over boeren gaat. Iedereen is ook consument en kan als zodanig voor het land zorgen. Als je een pak melk koopt, koop je ook een stukje landschap. Hoe wil jij dat dat landschap er uitziet?

Voor ik hier kwam wonen, had ik nog nooit van de grutto gehoord.

‘Wat is dat?’ vroeg ik de boer waarvoor ik werkte.

‘Luister, het is die vogel die zijn eigen naam roept,’ antwoordde hij.

Ik vond het toen raar dat een grutto geen Fries spreekt.

Inmiddels heb ik veel geleerd over dit symbool van de teloorgang van het weidelandschap. En door die kennis ben ik van het dier gaan houden. Zo is het met alles: door kennis ontstaat verbinding.

Doordat ik met culturele projecten bezig wilde, kwam ik in aanraking met Culturele Hoofdstad en daardoor weer met Kening fan ‘e Greide; de beweging die zich inzet voor de toekomst van het weidelandschap. Ik bezoek hun bijeenkomsten en heb er vrienden gemaakt. Toch vind ik het jammer, dat ik er zo weinig mensen van mijn eigen leeftijd tegenkom. Dat zal wel te maken hebben met het feit, dat wij ons ‘de gouden tijd van de weidevogels’ niet herinneren. En die bijeenkomsten zijn toch vaak vieringen van nostalgie.

Verlangen

Mijn verlangen is niet een verlangen naar vroeger, maar naar wildernis. Ik ben me ervan bewust dat dat ook niet realistisch is, gezien ons cultuurlandschap. Toch is het mijn drijfveer, én die van sommige leeftijdsgenoten, denk ik. De film Into the Wild verbeeldt dat gevoel heel mooi.

Overigens ben ik wel in onze cultuurhistorie geïnteresseerd. Vooral de tijd van de kleinschalige, gemengde landbouwbedrijfjes boeit me. Ik denk dat men toen harmonieuzer met de natuur omging.

Aan de andere kant word ik steeds meer geconfronteerd met het feit dat landbouw altijd inbreuk maakt op de natuur. Je wilt als boer de natuur per definitie manipuleren. Dat vind ik moeilijk. Toch denk ik dat mijn toekomst in de landbouw ligt. Al blijft het een zoektocht hoe en leer ik iedere dag.

Ondertussen geniet ik van al het moois om me heen. Neem nu de Workumerwaard. Van een afstand lijkt het een saaie vlakte, maar als je er bent, hoor en zie je zoveel leven! En heb je de pompoenen op onze boerderij al gezien? Wat zijn dat prachtige planten!”

De serie Koplopers wordt mogelijk gemaakt door: Boerengilde, Burgerinitiatief Kening fan ‘e Greide, BoerenNatuur, Friese Milieu Federatie, Staatsbosbeheer, It Fryske Gea, Landschapsbeheer Friesland, NoorderlandMelk en Natural Livestock Farming.

 

 

18 september 2018
“Als je een pak melk koopt, koop je ook een stukje landschap.”
Deel dit bericht
Click to access the login or register cheese